Bestolen

Bestolen. Beroofd. Niet in de gaten gehad. Stom? Misschien beter moeten opletten.. Maar je kan nou eenmaal de tijd niet al-tijd in de gaten houden. Maar degene die ons beroofd heeft van de al die weken is gewoon een stomme stoute dief. De tijd is zo snel gegaan. De keren dat ik door de straten heb geschreeuwd: “Vadertje Tijd, waarom ga je toch zo snel, toe nou toch…!” zijn niet te tellen. Goed, de geforceerde pogingen ludiek te zijn in het aangeven van de vaart waarmee mijn tijd in Afrika is gegaan zijn nu wel duidelijk. Nederland wacht weer. Familie, vrienden, warme douches... Kijk er naar uit! Maar ga het hier wel missen…

Om de laatste maand samen te vatten kom ik niet onder een “ en toen en toen en toen” -stukje uit: Vanaf het noordelijkste stadje Karonga naar Chitimba aan het Lake Malawi, een uitstapje naar Livingstonia waar we vanaf de Mushroom Farm genoten hebben van een werkelijk fantastisch
uitzicht. Het was ook de plek waar ik de meest memorabele douche ‘evah ’ heb genoten; op de rand van een klif op de berg een open douche waarbij je over het gehele dal+gedeelte Lake Malawi uitkijkt.
Vervolgens via Mzuzu en Rumpi naar Vwaza Marsh, waar we vanuit ons huisje de nijlpaarden konden zien/horen en volgens Lydia ’s nachts ook voelen. Vervolgens werd koers gezet naar Nkatha Bay, ultieme chillspot aan het fantastische meer. Vanuit Nkhatha Bay naar Cape Maclear, het zuidelijkste punt van Lake Malawi, waar we nog meer gechilld hebben en een waanzinnige Katamaran-boottrip incl. sunset hebben gedaan, door naar Liwonde National Park, Zomba en toen naar Blantyre vanwaar we vlogen naar Nairobi.

Veel nietszeggende plaatsen en zal best leuk zijn geweest Peter, maar kom svp to the point: spectaculaire verhalen en nietsonthullende foto’s graag. Nou ja, het is wel waar, we hebben weer het nodige gelachen en meegemaakt. Zo hebben we wisselende kano-ervaringen gehad. In Nkatha Bay bleek de bijkans onzinkbare plastic boot met opblaaskussens toch te kunnen zinken. Zelf denk ik dat het kwam door het gebrek aan eventwichtscorrigerend vermogen van Lydia, zij dacht echter dat het door het verschil in lichaamsgewicht en de ietwat gedurfde manier van afzetten bij mijn poging tot frisse duik kwam. De waarheid licht waarschijnlijk in het midden. Gelukkig kwam een Afrikaanse visser ons helpen, zodat de 2 verzopen katjes toch nog op het droge kwamen. Deze ervaring liet ons er niet van weerhouden om in Liwonden een (begeleide) kano-safari te doen, waarbij we tussen de olifanten, nijlpaarden, krokodillen doorpeddelden in complete stilte en in een fabuleuze omgeving. Dit keer geen kano-ongelukken.

Spannende dingen verder nog? Nou… we hebben ‘s nachts een keer moeten rennen voor een olifant die niet geheel content was met ons onverwachte verschijnen. De park-guard (met gun) bleek niet zo’n held, daar hij ons in het complete donker eerst aan de kant duwde, toen begon te rennen en vervolgens pas schreeuwde “ run, run!!”. Pff.. er zijn zoveel bijzondere dingen waar we heel hard om hebben gelachen of juist ontroerd door zijn geraakt, ik merk dat ik moeite heb het zo allemaal samen te vatten.

Uiteindelijk zijn we nu in Nairobi, waar de laatste dagen zijn gespendeerd. Nairobi bleek niet de gevreesde stad te zijn waar velen over spraken. Het was een bijzonder hippe stad voor Afrikaanse begrippen, waar we ons prima hebben vermaakt. Rondgewandeld, hoogste gebouw beklommen en de laatste kans op safari-taferelen niet onbenut gelaten. En zo kwam het dat ik erotisch getongd heb met een giraffe en de slurf van een olifant heb vastgehouden.

Omdat er ook nog wat te vertellen moet blijven en we zo alweer op het vliegveld moeten melden, hou ik op. Tot snel, zullen we dan maar zeggen.

Tot slot nog wel de dingetjes… die ik in Afrika zeker wel/niet ga missen:

-Geld is alles in Afrika. En daarbij: blank = geld. Kan je blanke “arme”, (zal nooit meer durven dit in deze context zonder aanhalingstekens te gebruiken) student zijn, je zal vast nog wel heel veel geld hebben. Dus of het nu 3 minuten, 3 dagen of 3 weken is dat je met iemand in contact bent, uiteindelijk willen ze bijna allemaal wat van je, en bijna altijd is dat geld. Het went enigszins, maar het is vaak heel vermoeiend omdat het negatieve energie kost. Het zal nooit mijn grootste hobby worden om een totaal verwaarloosd manneke -dat over zijn buikje wrijft, onderwijl zeggend dat hij zo’n honger heeft en of ik wat geld voor hem heb- te negeren. Maar het is beter om het niet te doen. Om meerdere redenen, bijvoorbeeld omdat ze op school horen zitten, waarbij gezegd moet worden dat de openbare basisschool gratis is. Krijgen ze geld, dan zullen ouders deze kinderen eerder de straat op sturen dan naar school. Het zijn overigens niet alleen kinderen die op empathische wijze om geld vragen. Moeders met een baby op hun rug, oude gehandicapten..

-De mini-bussen en pick-up trucks, die pas weg rijden op het moment dat de laatste Afrikaan/kip/geit er eigenlijk totaal niet meer in paste. Ik zal weer moeten wennen in Nl en verontschuldig me bij deze alvast voor de eerste bezwete passagier die ik in het openbaar vervoer in Nederland zal tegenkomen. Dat ik mijn neus tussen zijn/haar bezwete oksels/borsten zal stoppen zal pure automatisme zijn, zo vrees ik.

-De broodjes kak die vele mannen in Afrika schijnen te eten als ontbijt. Althans, de lucht die uit sommige monden komt suggereert dat er een flinke hoeveelheid feces is verorberd die dag. Niet te harden.

-De vele interessante mensen die we zijn tegengekomen. Van superlief tot compleet bizar.. Speciale vermelding voor onze Belgische vrinden Ian-Lorentz-Lin-Lies met niet te vergeten reserveBelg Youri. Daar ze dezelfde route volgden in Malawi kwamen ze vaak tegen, ze waren zeer prettig gezelschap en met hen hebben we vaak veel gelachen. Daarnaast wil ik ze bedanken met meespelen in de Peter=koning-klucht. Want..

-Wat ik zeker wel ga missen is het feit dat ik vaak met ‘King Peter’ wordt aangesproken. Schijnt dat ik mezelf die naam heb toegedicht, maar het gevoel dat ik had toen ik van Lydia hoorde dat ze haar in de ochtend -toen ik nog sliep- aanspraken met “Hello, is The King still asleep?” is niet te beschrijven.

-Lydia’s lelijkste korte broek ever die ze vaak toch aantrok omdat hij zo lekker zit. Echter zal deze korte broek bij aankomst in Nederland op mysterieuze wijze niet meer aanwezig zijn in haar tas, zo vermoed ik.

-Het enorme plezier wat je met de mensen hier kan hebben, en met name met de kinderen. Wil me helemaal niet als blanke goodie-goodie voordoen die zich constant om alle Afrikaanse kids bekommerde, maar we hebben vaak even een balletje getrapt of een dansje gedaan. En als ze dan zo’n gekke grote mzungu zo raar zien doen is het vaak wel lachen geblazen.

-Uiteindelijk gaan we –ik spreek nu ook voor Lydia- heel veel dingen missen. Echter, de fantastische tijd, de waanzinnige beelden die we hebben gezien zullen we nooit meer vergeten. En dan niet alleen de fantastische Kilimanjaro, de stranden van Zanzibar, het weergaloze Lake Malawi. De ontelbare sterren in de lucht, zonsopgang/ondergang, de ongerepte natuur, de continue ongeregelde chaos wat uiteindelijk toch werkt…

Het was fantastisch.