Zanzibar

Hawaii-blousje aan, lange broek uit, foute strohoed op... Holliddaaayy! Jep. Echt waar. Niet gelogen. Geen grap. Leuke dingen doen? Ja zeker, lot's of fun stuff! Met wederom ingevlogen Hollandse versterking...

Het einde van Huruma Hospital. De laatste loodjes. Zwaar? Mwoah, viel mee. De laatste dag bijvoorbeeld was juist heel erg leuk! Op traditionele wijze werd er van ons afscheid genomen (collectief handen wrijven + ritmisch klappen) en op onze beurt bedankten wij zo'n beetje het hele ziekenhuis persoonlijk. We konden nog eenmaal veel tekeningen en potloden uitdelen op de kinderafdeling en het geluk in de ogen van de ongelukkkige kids (en moeders) deed ons weer gelukkig voelen. Al is het een druppel op een gloeiende plaat.. het is toch een druppel op een gloeiende plaat..

Dag erna tijdelijk afscheid genomen van AJ. De dagen die zouden volgen zou ze smachtend wachten op haar geliefde, nobele Kwinten. En ik? Ik ging met het kleine vliegtuigje van Moshi naar Zanzibar!! Zanzibar, Zanzibar.... Is dat niet dat eiland met alleen maar mooie witte stranden, glasheldere blauwe zee, met immer schijnend zonnetje, met cocktailtjes, beetje toffe blanken met nog toffere Afrikanen? Stimmt! Aber... ging je daar helemaal alleen tof lopen doen?! Nee! Want na een solo-dagje Stown Town kon ik mijn geliefde vriendinnetje Lydia in de armen sluiten. Leukleuk, heeuujj!


Zanzibar was een uitstekende start voor Lydiaatje. Hoewel Lydia in het vliegtuig naar Nairobi tot huilens toe bang werd gemaakt door een Griekse zakenman (hoe kan je die nou serieus nemen?), doordat hij haar een warm Afrikaans welkom in het vooruitzicht werd stelde(ontvoerd, verkracht), is ze toch veilig in Zanzibar gearriveerd. Na 1 dag Stinky Stown Town werd er naar de stranden van Kendwa gekoerst. Er werd keihard gechilld, lekker gegeten en veel gelachen. En stiekem al vooruit gekeken naar de Kili. Zou het zwaar zijn? Waar en hoe kon je op die berg eigenlijk naar het toilet? En wat we zouden doen als we de top zouden halen. En toen ging het mis. Op de 1-na-laatste dag wilde Lydia in het water ontsnappen aan mijn grijpgrage handen, waarbij ze zich afzette op een zeeegel. Gevolg: 71 afgebroken zee-egel splinters in haar voet. Kili kwam in gevaar. Gelukkig kwamen we vele locals tegen, die stuk voor stuk zelfverklaard parttime dokter waren. Papaja-melk en cocosnoot-melk, en dan zou het binnen 30 min-3 uur - 3 dagen (prognose verschilde per 'dokter' ) genezen zijn. En wat doe je dan als bijna afgestudeerd arts in de reguliere geneeskunde? Dan ga je aan bomen rukken om de tropische vruchten te scoren, erin lopen hakken als een bezetene en als een ware Papua zorvuldig alle plekjes insmeren. Alles voor de Kili.

Daarnaast niet bij de pakken neer gaan zitten. Nog maar wat extra cocktails gepakt, werkt namelijk sfeerverhogend en pijnstillend. Het bleef leuk. Het bleef ontspannen. Het bleef lachen. Hoewel het lachen op de klotsende speedferry tussen Zanzibar en Dar es Salaam wel redelijk vergaan was. Sick bags werden echter niet gebruikt. En met het vliegtuig kwamen we weer in Moshi. Uitstel van Kilimanjaro-hike was mogelijk en bij de gratie van AJ en de gearriveerde prins op het Afrikaanse paard Kwinten gerealiseerd.

Kilimanjaro. Dak van Afrika. Morgenochtend. Spannend.

All the little things:

*Sander van der Laan ontmoet. Hollandscher krijg je ze niet. Sander " blijven smeren " van der Laan. Sander " hoe heet je met de achternaam? -Van der Laan" Van der Laan. Sander "ik doe geen gekke dingen" van der Laan. Sander " de laatste-geen zorgen dat is niet echt de laatste-en toch was het de laatste" van der Laan. Ach ja... je had er bij moeten zijn. Toch: een echte aanrader deze Hollandse Held.

*Er was ook nog een andere klassieke behandeling volgens de locals. Die behandeling waarmee je ook de klachten na een kwallenbeet behandelt. We laten in het midden of we dit ook hebben toegepast, haha.

Volgende keer meer over de Kili! Gaan we het halen? Nja, who cares.. ook al halen we het niet, dat zal altijd een Afrikaans geheim blijven... ;)

Kalm an & houdoe..